6-7-8/2/2013

Την Τετάρτη, τελειώνοντας το θέμα "διατροφή" και διαβάζοντας ξανά το τραγουδόλεξο "βιταμίνες" αποφασίσαμε να μιλήσουμε λίγο για τα "ξένα" γράμματα. Ποιοί ξέρουν αγγλικά; Και πόσα γράμματα θυμούνται; Οι περισσότεροι απάντησαν ότι "ξέρουν" ξένες γλώσσες (Να σου πω μια ιταλική λέξη; Πίτσα!), αλλά άραγε μπορούμε να ξεχωρίσουμε τα "ξένα" από τα "ελληνικά" γράμματα; Μαζί με τα παιδιά σκεφτήκαμε και είδαμε ότι παντού βλέπουμε, εκτός από τα ελληνικά, και "ξένα" γράμματα: Στα παιχνίδια, στο σούπερ-μάρκετ, στην τηλεόραση, στα πράγματα που αγοράζουμε, στο πληκτρολόγιο του υπολογιστή... Όλοι μαζί είδαμε στον υπολογιστή γνωστά λογότυπα με λατινικούς χαρακτήρες, για να δοκιμάσουμε αν μπορούμε να τα...διαβάσουμε! Πολύ ωραία, ξέραμε πολλά από τα λογότυπα που υπήρχαν στην οθόνη. Αφού "διαβάσαμε" πολλά γράμματα με "ξένους" χαρακτήρες, ξεχωρίσαμε σε έναν πίνακα αυτά που δεν είναι ή είναι ελληνικά.

(Και οι άλλες εικόνες του ΗΥ; Αυτές που δεν έχουν γράμματα αλλά μόνο σήματα; Εντάξει, αφού το θέλαμε τόσο, βρήκαμε λίγο χρόνο να δουμε και τα "σήματα" που δεν έχουν καθόλου γράμματα, αλλά τα ξέρουμε γιατί τα βλέπουμε καθημερινά: Στην τηλεόραση, το βενζινάδικο, το αυτοκίνητο, τα περιοδικά, παντού! Η επικοινωνία άλλωστε δεν είναι μόνο γραφή και ομιλία, μπορούμε να την επιτύχουμε με πολλούς τρόπους, για δειτε και παρακάτω...)

 Αμέσως μετά, είδαμε μία εικόνα με γράμματα που "κοιτάζουν" μια από την μία πλευρά, μία από την άλλη. Ποιά να είναι άραγε σωστά; Μιλήσαμε με τα παιδιά για τον τρόπο που ο άνθρωπος άρχισε να επικοινωνεί γραπτά. Είδαμε μαζί τα ιερογλυφικά, τη γραμμική, τα αρχαία ελληνικά, και μιλήσαμε για τις συμβάσεις του γραπτού λόγου: Παλιότερα οι άνθρωποι έγραφαν από αριστερά στα δεξιά και μετά από τα δεξιά στα αριστερά (βουστροφηδόν). Ήταν βολικό αυτό; Πώς δεν μπερδεύονταν; Τώρα πώς γράφουμε;

Την Πέμπτη, εικόνες από αλφάβητα άλλων χωρών πέρασαν μπροστά μας: Το κινέζικο, το αραβικό, το ελληνικό, το αγγλικό και......και αυτό τί είναι; Μια εικόνα με δάχτυλα και γράμματα; Και γιατί κάθε γράμμα έχει ένα χεράκι επάνω;

Εξηγήσαμε στα παιδιά ότι αυτός είναι ένας τρόπος να μιλάμε στους ανθρώπους που δεν ακούν, τους κωφούς. Πώς θα ήταν η ζωή μας χωρίς ακοή; Θα μπορούσαμε να ακούσουμε/ θα ήταν εύκολο να πούμε αυτό που θέλουμε σε κάποιον που δεν ακούει; Και τί δύσκολο θα ήταν αν δεν ακούγαμε και δεν βλέπαμε!! Πόσο σημαντικά είναι τα όργανα που έχουμε στο κεφάλι μας! Μιλήσαμε για την όραση και το τι μας προσφέρει και σκεφτήκαμε παιχνίδια που παίζουμε με την όραση και τα μάτια μας:

1. Τυφλόμυγα
2. Κρυμμένος θησαυρός
3. Ο μαγικός μανδύας (βάζουμε 4 αντικείμενα στο πάτωμα, σκεπάζουμε το ένα και πρέπει να βρει κάποιος ποιό αντικείμενο λείπει!!)

Παίξαμε όμως και ένα νέο παιχνίδι: Κάποιος έκλεινε τα μάτια του και προσπαθούσε να βρει τους συμπαίκτες του με τη βοήθεια άλλων αισθήσεων: Της αφής και της ακοής! Γιατί ήταν τόσο εύκολο; Γιατί το μυαλό μας, όταν δεν δουλεύουν τα μάτια μας, στέλνει όλη του τη δύναμη στα αυτιά και τα χέρια μας για να βρούμε το σωστό!!

 Στην ώρα των ελεύθερων γράψαμε στο word το όνομά μας με την γραμματοσειρά της ελληνικής νοηματικής!!! Δύσκολο που είναι να "πεις" με τα δάχτυλά σου το όνομά σου!! Έτσι, εξηγήσαμε στα παιδιά τον τρόπο που οι κωφοί επικοινωνούν, είδαμε μερικές λέξεις στο παιδικό λεξικό της νοηματικής, και, περάσαμε το υπόλοιπο της ημέρας....με νοήματα!!!!

Την Παρασκευή επισκέφτηκαν την τάξη μας πέντε χάρτινα κορίτσια, όλα διαφορετικά!!! Η Αφή με το μεγάλο χέρι, η Όσφρηση με τη μεγάλη μύτη, η Ακοή με το μεγάλο αυτί, η Όραση με τα μεγάλα μάτια και η Γεύση με τη μεγάλη γλώσσα! Κάθε κορίτσι έφερε μαζί του από ένα βιβλίο, που μας πληροφορεί για μία από τις 5 αισθήσεις μας!!! Διαβάσαμε για την αφή, και σκεφτήκαμε μόνοι μας: Τί είναι μαλακό και τι σκληρό; Μπορούμε να ζωγραφίσουμε σκληρά και μαλακά αντικείμενα σε ένα φύλλο εργασίας; Το μεσημέρι παίξαμε ένα παιχνίδι:κλείνοντας τα μάτια προσπαθήσαμε να αναγνωρίσουμε αντικείμενα της τάξης μόνο με τα χέρια μας!( Έτσι βέβαια, παίξαμε παράλληλα και με την όραση, αλλά είπαμε, τα 5 αυτά κορίτσια-αισθήσεις είναι σχεδόν αχώριστα!).