17/10/2011-21/10/2011

Παρόλο που το σχολείο έμεινε κλειστό για δύο ημέρες λόγω της απεργίας, ασχοληθήκαμε με δύο θέματα: Τα "φθινοπωρινά φρούτα" και την "ελληνική σημαία - παρέλαση".

Αφορμή για την παρέλαση στάθηκε το ενημερωτικό δελτίο που η κ. Ελευθερία μοίρασε στους γονείς. Τί γράφει μέσα; Τί είναι η παρέλαση; Τί ρούχα θα φορέσουμε; Σε πόσες ημέρες είναι η παρέλαση; Αυτές και άλλες απορίες ακούστηκαν στην παρεούλα μας, και μέσα από τις εμπειρίες των παιδιών και με τη βοήθεια της κ. Ελευθερίας, καταφέραμε να καταλάβουμε και να ενθουσιαστούμε με την ιδέα της παρέλασης!

Μία ακόμα απορία δημιουργήθηκε όταν σε ένα φύλλο εργασίας χρειάστηκε να βάψουμε την ελληνική σημαία. Τί χρώμα να είναι; Μπορούμε να τη βάψουμε ό,τι χρώμα θέλουμε; Γιατί κάθε σημαία έχει διαφορετικό χρώμα; Και τελικά, τί σημαίνει "σύμβολο"; Μιλήσαμε για τη σημαία μας, τη συγκρίναμε με άλλες σημαίες, και φτιάξαμε ένα ψηφιδωτό κολάζ για να στολίσουμε την τάξη με σημαίες για τη γιορτή. 

Παράλληλα βέβαια ασχοληθήκαμε και μέ κάτι πιο...νόστιμο. Τα φρούτα του φθινοπώρου, και πιο συγκεκριμένα, το μήλο! Μιλήσαμε για τα μήλα, βρήκαμε το χρώμα τους, φανταστήκαμε τη γεύση και την υφή τους, και σκεφτήκαμε με πόσους τρόπους μπορούμε να μαγειρέψουμε ένα μήλο. Και ήταν τόσο λαχταριστή η κουβέντα μας, που αποφασίσαμε την επόμενη ημέρα να φέρουμε μήλα στην τάξη, να τα παρατηρήσουμε και, φυσικά, να τα φάμε!

Εκείνη την ημέρα, λύσαμε πολλές απορίες μας. Τί είναι ένας καρπός; Γιατί τα φλούδια είναι σκληρά και γιατί τα καθαρίζουμε; Πόσα κουκούτσια έχει ένα μήλο, σε τί χρησιμεύουν και γιατί είναι στη μέση του φρούτου; Γιατί λέμε ότι "ένα μήλο την ημέρα τον γιατρό τον κάνει πέρα"; Τρώγονται τα φύλλα; Και αν όχι, μπορούμε να σκεφτούμε τα φύλλα ποιού φρούτου μπορούμε να φάμε; (δεν το βρήκατε ούτε εσείς, έ; Μα είναι τα αμπελόφυλλα, δηλαδή τα φύλλα του σταφυλιού!). 

Μετά το πρωινό γεύμα μας, φάγαμε όλοι μήλο και αργότερα η κ. Ελευθερία μας έμαθε ένα αίνιγμα:

Είμαι φρούτο κόκκινο

και όταν με ξεφλουδίσεις

άσπρο νόστιμο καρπό 

αμέσως θα αντικρίσεις

Τί είμαι;

Βρήκατε όλοι την απάντηση, έτσι; Και εμείς κόψαμε με τα ψαλίδια μας από ένα μήλο και το κολλήσαμε δίπλα στο αίνιγμα για να θυμόμαστε πάντα την απάντηση!

Και ένα νέο παιχνίδι για το τελευταίο πεντάλεπτο της ημέρας: "Σκυλάκι-σκυλάκι, που είναι το ξυλάκι;"

Κάτι άλλο σημαντικό: Δεν προλάβαμε! Μέσα σε τρεις ημέρες αυτά ήταν ήδη αρκετά!

Μυστικό: Πώς παίζεται το "Σκυλάκι-σκυλάκι, που είναι το ξυλάκι;"
Τα παιδιά κάθονται στον κύκλο και ένα παιδί σηκώνεται για να γίνει σκυλάκι. Το σκυλάκι κρύβεται σε μια γωνιά της τάξης έτσι ώστε να μη μας βλέπει. Εμείς παίρνουμε ένα ξυλάκι (ένα πλακέ ξυλάκι από τα ξύλινα υλικά κατασκευών μας κάνει) και το δίνουμε σε ένα παιδί (το κρύβουμε μέσα στην μπλούζα/την τσέπη του, ή βάζουμε το παιδί να καθίσει πάνω στο ξυλάκι). Μόλις το ξυλάκι τακτοποιηθεί, φωνάζουμε "Σκυλάκι-σκυλάκι, που είναι το ξυλάκι;". Το σκυλάκι έρχεται και προσπαθεί να μαντέψει ποιό παιδί έχει το ξυλάκι.
Πώς κερδίζει το παιδί; Συνήθως το βλέμμα προδίδει τα παιδιά που έχουν το ξυλάκι. Αλλιώς, αφήνουμε το σκυλάκι να μαντέψει την πρώτη φορά και μετά βοηθάμε λίγο, ανάλογα και με τον αριθμό των παιδιών . (π.χ. είναι κορίτσι, αλλά όχι η Χ./ είναι ένα αγόρι αλλά κάθεται στην δεξιά ομάδα).