Τη Δευτέρα βοηθήσαμε την κ. Ελευθερία να φτιάξει το καβαλέτο, ανακατεύοντας τις μαγικές μας μπογιές και φτιάχνοντας τα χρώματα που θέλουμε. Ζωγραφίσαμε με την ψυχή μας, και αφού μαζευτήκαμε στην παρεούλα, είδαμε ότι ο Οκτώβρης είχε αλλάξει και πάλι πρόσωπο: ήταν φοβισμένος!
Η κ. Ελευθερία μας διάβασε την ιοτορία του Ξάντι, του παιδιού που φοβότανε πάρα πολύ τα πάντα, και μετά το τέλος της ιστορίας, και αφού ο Ξάντι νίκησε το δικό του τέρας, ζωγραφίσαμε και εμείς τον Ξάντι και το τέρας, προσπαθώντας να δείξουμε πώς νοιώθουν!!
Αποφασίσαμε να παίξουμε την ιστορία θέατρο, και αρχίσαμε να κατασκευάζουμε το δικό μας τέρας. Αποφασίσαμε πρώτα το πως θα μοιάζει, και την Τρίτη ξεκινήσαμε να το κατασκευάζουμε, με κόλλες ψαλίδια και χαρτιά. Και επειδή η ώρα πέρασε γρήγορα, μαζέψαμε τα σκουπιδάκια μας, καθήσαμε να φάμε, και, τρώγωντας παρατηρήσαμε τις ζωγραφιές μας στο καβαλέτο.
Η κ. Ελευθερία είχε μια ερώτηση: Γιατί κάποιοι ζωγραφίζουν μόνο χρώματα και όχι σπίτια και ανθρωπάκια; Τί σημαίνουν αυτές οι ζωγραφιές; Μήπως είναι λάθος και άσχημες; Είπαμε τη γνώμη μας, και η συζήτηση άναψε για τα καλά. Αφού τελειώσαμε το φαγητό μαζευτήκαμε στην παρεούλα, και μιλήσαμε για τους ζωγράφους και το έργο τους. Γιατί είναι τόσο σημαντικό; Σε τί μας χρησιμεύει η τέχνη; Πώς νοιώθουμε που βλέπουμε τους πίνακες; Είδαμε στον στον υπολογιστή ζωγραφιές μεγάλων ανθρώπων, διάσημων ζωγράφων και συζητήσαμε τα χρώματα, τα σχέδια, τους τρόπους ζωγραφικής, όλα μπήκανε στη συζήτηση και, αφού τελειώσαμε, καθήσαμε στα τραπέζια μας και δημιουργήσαμε όλοι δύο ομαδικά με την τεχνοτροπία του Μοντριάν (με νερομπογιές) αλλά και χρώματα και σχήματα που δεν σημαίνουν κάτι!
Ο χρόνος της Τρίτης τελείωσε γρήγορα με τόσες δουλειές και το θέατρο έμεινε για την Τετάρτη!
Αλλά το πρωί της Τετάρτης βρήκαμε στον υπολογιστή μας δύο μηνύματα, από τα σχολεία της Πολωνίας και της Ρουμανίας! Τα παιδιά μας έστειλαν τους κανόνες της τάξης τους και εμείς είδαμε τις εικόνες, συζητήσαμε και ψηφίσαμε τους Χρυσούς Κανόνες για κάθε σχολείο: Η Πολωνία πήρε βραβείο για τον κανόνα "Ακούμε τη δασκάλα" και η Ρουμανία για τον κανόνα "προσέχουμε τα βιβλία μας". Με την ώρα να περνάει, αποφασίσαμε να αφήσουμε την κατασκευή των βραβείων για την Πέμπτη και να συνεχίσουμε την ημέρα μας με τις υπόλοιπες δουλειές μας:
Με τη βοήθεια του πολύχρωμου τέρατός μας παίξαμε θέατρο, εμείς φοβισμένοι και το τέρας πεινασμένο, εμείς ατρόμητοι και το τέρας θυμωμένο, εμείς χαρούμενοι και το τέρας νικημένο, και τελικά όλοι μαζί φίλοι για να μην στεναχωριέται κανένας!! Έτσι και αλλιώς το τερατάκι μας δεν είναι και τόσο φοβερό, μοιάζει μάλλον καλοσυνάτο και ντροπαλό.. Γιατί όμως ήταν στην αρχή τόσο τρομακτικο; Πεινούσε ήταν μόνο του και δεν είχε φίλους για να παίξει, και ίσως γι'αυτό να ήθελε τόσο πολύ να έχει κοντά του τον Ξάντι! Εμείς σκεφτήκαμε ότι αν το τέρας έλεγε συγγνώμη, τότε θα θέλαμε να το έχουμε φίλο, το αγκαλίασαμε και βγήκαμε φωτογραφία μαζί του!!
Μετά το διάλλειμα, και αφού παίξαμε με την ψυχή μας "Γη-ουρανός-θάλασσα" μπήκαμε μέσα στην τάξη, είδαμε τα βίντεο με τα πυροτεχνήματα που μας είχε υποσχεθεί πριν λίγες ημέρες η κυρία μας, και μετά τελειώσαμε την ημέρα μας ζωγραφίζοντας πολύχρωμα και λαμπερά πυροτεχνήματα στο χαρτί μας, απλώνοντας τις μπογιές μας σαςν τον Τζάκσον Πόλλοκ!!
Την Πέμπτη η κυρία έφερε έναν χάρτη στην τάξη για να δουμε που βρίσκονται τα σχολεία που μας κάνουν παρέα στο τεξίδι των κανόνων: Πολωνία, Ρουμανία, Ελλάδα, αλλά και Αλβανία, Τσεχία, Βουλγαρία, όλες οι χώρες αυτές είναι κοντά μας στο χαρτη της Ευρώπης!
Αφού εξετάσαμε το χάρτη, σηκώσαμε τα μανίκια μας για να φτιάξουμε τα βραβεία των άλλων σχολείων: Πώς θα τα φτιάξουμε; Σκεφτήκαμε τί βραβεία ξέρουμε, μετάλια, έπαθλα, κύπελλα, είδαμε στο ιντερνετ σχέδια και αποφασίσαμε να στείλουμε ένα χάρτινο βραβείο-πάπυρο για κάθε σχολείο! Ναι αλλά σε τί γλώσσα; Βρήκαμε τη λέξη ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ στα Πολωνικά και τα Ρουμανικα, γράψαμε, κόψαμε, κολλήσαμε, στολίσαμε και...Έτοιμα τα βραβεία μας!! Πώς θα τα στείλουμε;Βγάλαμε φωτογραφίες για να στείλουμε τη δουλειά μας γρήγορα μέσα από τον Η/Υ και η κυρία θα πάει στο ταχυδρομείο για να τα στείλει σε φάκελο!
Για να τελειώσει η ημέρα μας ξεκούραστα, παίξαμε παιχνίδια μίμησης και μουσικές καρέκλες!
Η Παρασκευή είναι ημέρα για λίγη διασκέδαση, δηλαδή κουκλοθέατρο. Όχι όμως το πρωί, γιατί ειχαμε ακόμη λίγη δουλίτσα. Είδαμε με τη βοήθεια του google earth πού βρίσκεται η Ελλάδα, η Πολωνία, η Ρουμανία, η έρημος, το φεγγάρι και τα αστέρια, μιλήσαμε και την ώρα του φαγητού, η κ. Ελευθερία έριξε μια ματιά στον πίνακα όπου σημειώνουμε πού παίζουμε κάθε μέρα. Μα όλοι να παίζουν μόνο σε τρεις γωνιές; Και τα υπόλοιπα παιχνίδια; Μετά το φαγητό, βροχή τα παράπονα και τα αιτήματα στην παρεούλα: Πότε θα βάλουμε παιχνίδια στο σπιτάκι; Γιατί δεν παίρνουμε καινούρια παζλ; Πού είναι τα παιχνίδια που μας υποσχέθηκες κυρία στον Η/Υ (γιατί "όλο δουλειές κάνουμε στον υπολογιστή και δεν παίζουμε καθόλου!"); Πώς να κάνουμε λίγο καλύτερες τις γωνιές, ακόμα και την πλαστελίνη την βαρεθήκαμε! Η κ. Ελευθερία όμως μας είπε ότι δεν χρειάζεται να αγοράζουμε συνέχεια καινούρια πράγματα, αλλά μπορούμε να φτιάχνουμε κιόλας. Για παράδειγμα, μας έδωσε χαρτόνι, ζωγραφίσαμε μισές ζωγραφιές (θάλασσα, ουρανό, χορτάρι, σπίτι, γλάστρες κτλ), πλαστικοποιήσαμε τη δουλειά μας, και...ορίστε! Μπορούμε να παίξουμε πλαστελίνη συμπληρώνοντας τις ζωγραφιές κάθε μέρα με κάτι διαφορετικό! Κάναμε την εργασία μας, πλαστικοποιήσαμε, και περάσαμε πολύ ωραία παίζοντας με τις πλαστελίνες ξανά!!
Στο τέλος της ημέρας, παίξαμε κουκλοθέατρο την ιστορία του Ξάντι και ο Α. μας κέρασε για την γιορτή του!
Την άλλη εβδομάδα, το σχολείο θα ανοίξει περισσότερες γωνιές, με καινούρια και περισσότερα παιχνίδια!
Η κ. Ελευθερία μας διάβασε την ιοτορία του Ξάντι, του παιδιού που φοβότανε πάρα πολύ τα πάντα, και μετά το τέλος της ιστορίας, και αφού ο Ξάντι νίκησε το δικό του τέρας, ζωγραφίσαμε και εμείς τον Ξάντι και το τέρας, προσπαθώντας να δείξουμε πώς νοιώθουν!!
Αποφασίσαμε να παίξουμε την ιστορία θέατρο, και αρχίσαμε να κατασκευάζουμε το δικό μας τέρας. Αποφασίσαμε πρώτα το πως θα μοιάζει, και την Τρίτη ξεκινήσαμε να το κατασκευάζουμε, με κόλλες ψαλίδια και χαρτιά. Και επειδή η ώρα πέρασε γρήγορα, μαζέψαμε τα σκουπιδάκια μας, καθήσαμε να φάμε, και, τρώγωντας παρατηρήσαμε τις ζωγραφιές μας στο καβαλέτο.
Η κ. Ελευθερία είχε μια ερώτηση: Γιατί κάποιοι ζωγραφίζουν μόνο χρώματα και όχι σπίτια και ανθρωπάκια; Τί σημαίνουν αυτές οι ζωγραφιές; Μήπως είναι λάθος και άσχημες; Είπαμε τη γνώμη μας, και η συζήτηση άναψε για τα καλά. Αφού τελειώσαμε το φαγητό μαζευτήκαμε στην παρεούλα, και μιλήσαμε για τους ζωγράφους και το έργο τους. Γιατί είναι τόσο σημαντικό; Σε τί μας χρησιμεύει η τέχνη; Πώς νοιώθουμε που βλέπουμε τους πίνακες; Είδαμε στον στον υπολογιστή ζωγραφιές μεγάλων ανθρώπων, διάσημων ζωγράφων και συζητήσαμε τα χρώματα, τα σχέδια, τους τρόπους ζωγραφικής, όλα μπήκανε στη συζήτηση και, αφού τελειώσαμε, καθήσαμε στα τραπέζια μας και δημιουργήσαμε όλοι δύο ομαδικά με την τεχνοτροπία του Μοντριάν (με νερομπογιές) αλλά και χρώματα και σχήματα που δεν σημαίνουν κάτι!
Ο χρόνος της Τρίτης τελείωσε γρήγορα με τόσες δουλειές και το θέατρο έμεινε για την Τετάρτη!
Αλλά το πρωί της Τετάρτης βρήκαμε στον υπολογιστή μας δύο μηνύματα, από τα σχολεία της Πολωνίας και της Ρουμανίας! Τα παιδιά μας έστειλαν τους κανόνες της τάξης τους και εμείς είδαμε τις εικόνες, συζητήσαμε και ψηφίσαμε τους Χρυσούς Κανόνες για κάθε σχολείο: Η Πολωνία πήρε βραβείο για τον κανόνα "Ακούμε τη δασκάλα" και η Ρουμανία για τον κανόνα "προσέχουμε τα βιβλία μας". Με την ώρα να περνάει, αποφασίσαμε να αφήσουμε την κατασκευή των βραβείων για την Πέμπτη και να συνεχίσουμε την ημέρα μας με τις υπόλοιπες δουλειές μας:
Με τη βοήθεια του πολύχρωμου τέρατός μας παίξαμε θέατρο, εμείς φοβισμένοι και το τέρας πεινασμένο, εμείς ατρόμητοι και το τέρας θυμωμένο, εμείς χαρούμενοι και το τέρας νικημένο, και τελικά όλοι μαζί φίλοι για να μην στεναχωριέται κανένας!! Έτσι και αλλιώς το τερατάκι μας δεν είναι και τόσο φοβερό, μοιάζει μάλλον καλοσυνάτο και ντροπαλό.. Γιατί όμως ήταν στην αρχή τόσο τρομακτικο; Πεινούσε ήταν μόνο του και δεν είχε φίλους για να παίξει, και ίσως γι'αυτό να ήθελε τόσο πολύ να έχει κοντά του τον Ξάντι! Εμείς σκεφτήκαμε ότι αν το τέρας έλεγε συγγνώμη, τότε θα θέλαμε να το έχουμε φίλο, το αγκαλίασαμε και βγήκαμε φωτογραφία μαζί του!!
Μετά το διάλλειμα, και αφού παίξαμε με την ψυχή μας "Γη-ουρανός-θάλασσα" μπήκαμε μέσα στην τάξη, είδαμε τα βίντεο με τα πυροτεχνήματα που μας είχε υποσχεθεί πριν λίγες ημέρες η κυρία μας, και μετά τελειώσαμε την ημέρα μας ζωγραφίζοντας πολύχρωμα και λαμπερά πυροτεχνήματα στο χαρτί μας, απλώνοντας τις μπογιές μας σαςν τον Τζάκσον Πόλλοκ!!
Την Πέμπτη η κυρία έφερε έναν χάρτη στην τάξη για να δουμε που βρίσκονται τα σχολεία που μας κάνουν παρέα στο τεξίδι των κανόνων: Πολωνία, Ρουμανία, Ελλάδα, αλλά και Αλβανία, Τσεχία, Βουλγαρία, όλες οι χώρες αυτές είναι κοντά μας στο χαρτη της Ευρώπης!
Αφού εξετάσαμε το χάρτη, σηκώσαμε τα μανίκια μας για να φτιάξουμε τα βραβεία των άλλων σχολείων: Πώς θα τα φτιάξουμε; Σκεφτήκαμε τί βραβεία ξέρουμε, μετάλια, έπαθλα, κύπελλα, είδαμε στο ιντερνετ σχέδια και αποφασίσαμε να στείλουμε ένα χάρτινο βραβείο-πάπυρο για κάθε σχολείο! Ναι αλλά σε τί γλώσσα; Βρήκαμε τη λέξη ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ στα Πολωνικά και τα Ρουμανικα, γράψαμε, κόψαμε, κολλήσαμε, στολίσαμε και...Έτοιμα τα βραβεία μας!! Πώς θα τα στείλουμε;Βγάλαμε φωτογραφίες για να στείλουμε τη δουλειά μας γρήγορα μέσα από τον Η/Υ και η κυρία θα πάει στο ταχυδρομείο για να τα στείλει σε φάκελο!
Για να τελειώσει η ημέρα μας ξεκούραστα, παίξαμε παιχνίδια μίμησης και μουσικές καρέκλες!
Η Παρασκευή είναι ημέρα για λίγη διασκέδαση, δηλαδή κουκλοθέατρο. Όχι όμως το πρωί, γιατί ειχαμε ακόμη λίγη δουλίτσα. Είδαμε με τη βοήθεια του google earth πού βρίσκεται η Ελλάδα, η Πολωνία, η Ρουμανία, η έρημος, το φεγγάρι και τα αστέρια, μιλήσαμε και την ώρα του φαγητού, η κ. Ελευθερία έριξε μια ματιά στον πίνακα όπου σημειώνουμε πού παίζουμε κάθε μέρα. Μα όλοι να παίζουν μόνο σε τρεις γωνιές; Και τα υπόλοιπα παιχνίδια; Μετά το φαγητό, βροχή τα παράπονα και τα αιτήματα στην παρεούλα: Πότε θα βάλουμε παιχνίδια στο σπιτάκι; Γιατί δεν παίρνουμε καινούρια παζλ; Πού είναι τα παιχνίδια που μας υποσχέθηκες κυρία στον Η/Υ (γιατί "όλο δουλειές κάνουμε στον υπολογιστή και δεν παίζουμε καθόλου!"); Πώς να κάνουμε λίγο καλύτερες τις γωνιές, ακόμα και την πλαστελίνη την βαρεθήκαμε! Η κ. Ελευθερία όμως μας είπε ότι δεν χρειάζεται να αγοράζουμε συνέχεια καινούρια πράγματα, αλλά μπορούμε να φτιάχνουμε κιόλας. Για παράδειγμα, μας έδωσε χαρτόνι, ζωγραφίσαμε μισές ζωγραφιές (θάλασσα, ουρανό, χορτάρι, σπίτι, γλάστρες κτλ), πλαστικοποιήσαμε τη δουλειά μας, και...ορίστε! Μπορούμε να παίξουμε πλαστελίνη συμπληρώνοντας τις ζωγραφιές κάθε μέρα με κάτι διαφορετικό! Κάναμε την εργασία μας, πλαστικοποιήσαμε, και περάσαμε πολύ ωραία παίζοντας με τις πλαστελίνες ξανά!!
Στο τέλος της ημέρας, παίξαμε κουκλοθέατρο την ιστορία του Ξάντι και ο Α. μας κέρασε για την γιορτή του!
Την άλλη εβδομάδα, το σχολείο θα ανοίξει περισσότερες γωνιές, με καινούρια και περισσότερα παιχνίδια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου